'Rust en bezinning'

Na het afgelopen jaar had ik de rust ook wel nodig, merkte ik. Een vaste medewerker is langdurig ziek, wat we probeerden op te vangen met uitzendkrachten en vakantiehulpen. En ja, dat helpt zeker, maar steeds weer iemand inwerken en zelf ook een deel van de gemiste uren bijwerken ga je toch voelen. Daarbij hebben we in het afgelopen jaar onze stal wat groter gemaakt. Ook was er nog iets met een landbouwakkoord dat flink extra tijd heeft gevraagd. Terugkijkend toch een pittig jaar.

Over dat landbouwakkoord: achteraf was het niet vreemd geweest als er links of rechts een LTO-bestuurder of -medewerker overwerkt zou zijn afgehaakt. Ik ben blij dat we dit niet hebben laten gebeuren. Al moet ik wel zeggen dat er een paar collega-vakgroepvoorzitters niet hebben gekozen voor een nieuwe termijn als bestuurder. De drukte rond het landbouwakkoord heeft daar soms een rol in gespeeld.

Zelf ben ik nog niet zover. Er zitten nog wat flinke uitdagingen aan te komen. Dat Gerard Heerink mijn rol als voorzitter van Platform Melkgeitenhouderij heeft overgenomen, helpt me om me nog een paar jaar helemaal op het werk voor LTO te kunnen richten. Ja, ik heb er zin in om dat tot een goed einde te brengen. Al heb ik wel gemerkt dat niets het afgelopen jaar zoveel voldoening heeft gegeven als een lampje dat gaat branden, nadat je op een knopje drukt.